np. podaje przykłady dziedzinżycia, których rozwój powodujenegatywne skutki dla środowiskaprzyrodniczego
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń:
-opisuje zasadę rozdziału w metodach chromatograficznych
-określa, na czym polegają reakcje utleniania-redukcji
-definiuje pojęcia utleniacz i reduktor
-zaznacza w zapisie słownym przebiegu reakcji chemicznej procesy utleniania i redukcji oraz utleniacz, reduktor
-podaje przykłady reakcji utleniania-redukcji zachodzące w naszym otoczeniu, uzasadniając swój wybór
-opisuje sposób rozdzielania na składniki bardziej złożonych mieszanin z wykorzystaniem metod spoza podstawy programowej
-omawia dokładnie metodę skraplania powietrza i rozdzielenia go na składniki
-oblicza skład procentowy powietrza – przelicza procenty objętościowe na masowe w różnych warunkach
-wykonuje obliczenia rachunkowe – zadania dotyczące mieszanin
II. Wewnętrzna budowa materii
Ocena dopuszczająca
[1]
Ocena dostateczna
[1 + 2]
Ocena dobra
[1 + 2 + 3]
Ocena bardzo dobra
[1 + 2 + 3 + 4]
Uczeń:
– definiuje pojęcie materia
– opisuje ziarnistą budowę materii
– opisuje, czym różni się atom od cząsteczki
– definiuje pojęcia jednostkamasy atomowej,
masa atomowa, masacząsteczkowa
– oblicza masę cząsteczkowąprostych
związków chemicznych
– opisuje i charakteryzuje skład atomu
pierwiastka chemicznego (jądro: protony
i neutrony, elektrony)
– definiuje pojęcie elektrony walencyjne
– wyjaśnia, co to jest liczba atomowa,liczba
masowa
– ustala liczbę protonów,elektronów,
neutronów w atomie danego pierwiastka
chemicznego, gdy znane są liczby atomowa
i masowa
– definiuje pojęcie izotop
– dokonuje podziału izotopów
– wymienia dziedziny życia, w których
stosuje się izotopy
– opisuje układ okresowypierwiastków
chemicznych
– podaje prawo okresowości
– podaje, kto jest twórcą układuokresowego
pierwiastków chemicznych
– odczytuje z układu okresowego
podstawowe informacje o pierwiastkach
chemicznych
– wymienia typy wiązańchemicznych
– podaje definicje wiązaniakowalencyjnego
(atomowego), wiązaniakowalencyjnego
spolaryzowanego,wiązania jonowego
– definiuje pojęcia jon, kation,anion
– posługuje się symbolami pierwiastków chemicznych
– odróżnia wzór sumaryczny od wzoru
strukturalnego
– zapisuje wzory sumaryczne i strukturalne
cząsteczek
– definiuje pojęcie wartościowość
– podaje wartościowośćpierwiastków
chemicznych w stanie wolnym
– odczytuje z układu okresowego
maksymalną wartościowość pierwiastków
chemicznych grup 1., 2. i 13.-17.
– wyznacza wartościowośćpierwiastków
chemicznych na podstawiewzorów
sumarycznych
– zapisuje wzory sumarycznyi strukturalny
cząsteczki związku dwupierwiastkowego
na podstawiewartościowości pierwiastków
chemicznych
– określa na podstawie wzoru liczbę
pierwiastkóww związku chemicznym
– interpretuje zapisy (odczytuje ilościowo
i jakościowoproste zapisy), np.H2, 2 H, 2 H2
itp.
– ustala na podstawiewzoru sumarycznego
nazwę dla prostych dwupierwiastkowych
związków chemicznych
–ustala na podstawie nazwy wzór
sumarycznydla prostych
dwupierwiastkowych związków
chemicznych
– rozróżnia podstawowe rodzajereakcji
chemicznych
– podaje treść prawa zachowania masy
– podaje treść prawa stałości składu
związku chemicznego
– przeprowadza proste obliczenia
z wykorzystaniem prawazachowania masy
i prawa stałościskładu związku
chemicznego
– definiuje pojęcia równanie reakcji
chemicznej, współczynnikstechiometryczny
– dobiera współczynniki w prostych przykładach równań reakcji chemicznych
– zapisuje proste przykładyrównań reakcji
chemicznych
– odczytuje proste równania reakcji
chemicznych
Uczeń:
– omawia poglądy na tematbudowy materii
– wyjaśnia zjawisko dyfuzji
– podaje założenia teoriiatomistyczno-
-cząsteczkowej budowy materii
– oblicza masy cząsteczkowe
– definiuje pojęcie pierwiastek chemiczny
– wymienia rodzaje izotopów
– wyjaśnia różnice w budowie atomów
izotopów wodoru
– wymienia dziedziny życia, w których stosuje się izotopy
– korzysta z układuokresowego pierwiastków
chemicznych
– wykorzystujeinformacje odczytane z układu
okresowegopierwiastków chemicznych
– podaje maksymalną liczbęelektronów na
poszczególnych powłokach (K, L, M)
– zapisuje konfiguracje elektronowe
– rysuje proste przykłady modeli atomów
pierwiastków chemicznych
– zapisuje wzory sumaryczne i strukturalne
wymaganych cząsteczek
– odczytuje ze wzoruchemicznego, z jakich
pierwiastków chemicznych i ilu atomów składa
się cząsteczka lub kilka cząsteczek
– opisuje rolę elektronów walencyjnych
w łączeniu się atomów
– opisuje sposób powstawania jonów
– określa rodzaj wiązania w prostych
przykładach cząsteczek
- podaje przykłady substancjio wiązaniu
kowalencyjnym(atomowym) i substancji
o wiązaniu jonowym
– odczytuje wartościowośćpierwiastków
chemicznych z układuokresowego
pierwiastków
– zapisuje wzory związków chemicznych na podstawie podanej wartościowości lub nazwy
pierwiastków chemicznych
– podaje nazwę związku chemicznego
na podstawie wzoru
– określa wartościowość pierwiastków
w związku chemicznym
– zapisuje wzory cząsteczek korzystając
z modeli
– rysuje model cząsteczki
– wyjaśnia znaczeniewspółczynnika
stechiometrycznego i indeksu
stechiometrycznego
– wyjaśnia pojęcie równania reakcji
chemicznej
– odczytuje równania reakcjichemicznych
– zapisuje równania reakcjichemicznych
- dobiera współczynniki w równaniach
reakcji chemicznych
Uczeń:
– planuje doświadczeniepotwierdzające
ziarnistośćbudowy materii
– wyjaśnia różnice między pierwiastkiem
a związkiem chemicznym na podstawie założeń teorii atomistyczno-cząsteczkowej budowy materii
– oblicza masy cząsteczkowe związków chemicznych
– wymienia zastosowania izotopów
– korzystaswobodnie z informacji zawartych
w układzie okresowympierwiastków
chemicznych
– oblicza maksymalną liczbę elektronów
na powłokach
– zapisuje konfiguracje elektronowe
– rysuje modele atomów
– określa typ wiązaniachemicznego
w podanym związku chemicznym
– wyjaśnia, dlaczego gazy szlachetne są bardzo mało aktywne chemicznie na podstawie budowy ich atomów
– wyjaśnia różnice międzyróżnymi typami
wiązań chemicznych
– opisuje powstawanie wiązań atomowych (kowalencyjnych) dla wymaganych przykładów
– rozwiązuje zadania na podstawieprawa zachowania masy i prawastałości składu związkuchemicznego
– dokonuje prostych obliczeń stechiometrycznych
Uczeń:
– definiuje pojęcie masa atomowa jako
średnia masa atomowa danego pierwiastka
chemicznego z uwzględnieniem jego składu
izotopowego
– oblicza zawartość procentową izotopów
w pierwiastku chemicznym
– wyjaśnia związek między podobieństwami właściwości pierwiastków chemicznych zapisanych w tej samej grupie układu okresowego a budową ich atomów i liczbą elektronów walencyjnych
–uzasadnia i udowadnia doświadczalnie,
że msubstr = mprod
– rozwiązuje trudniejsze zadania
wykorzystujące poznane prawa(zachowania
masy, stałościskładu związku chemicznego)
– wskazuje podstawowe różnicemiędzy
wiązaniamikowalencyjnym a jonowym oraz
kowalencyjnym niespolaryzowanym
a kowalencyjnymspolaryzowanym
– opisuje zależność właściwości związku
chemicznego od występującego w nim
wiązania chemicznego
– porównuje właściwości związków kowalencyjnych i jonowych (stan skupienia, temperatury topnienia
i wrzenia)
– określa, co wpływa na aktywność chemiczną pierwiastka
– zapisuje i odczytuje równania reakcji
chemicznych o dużymstopniu trudności
– wykonuje obliczenia stechiometryczne
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń:
-opisuje historię odkrycia budowy atomu
-definiuje pojęciepromieniotwórczość
-określa, na czym polegapromieniotwórczość naturalnai sztuczna
-definiuje pojęcie reakcjałańcuchowa
-wymienia ważniejsze zagrożeniazwiązane z promieniotwórczością
-wyjaśnia pojęcie okres półtrwania (okrespołowicznego rozpadu)
-rozwiązuje zadania związane z pojęciami okres półtrwania i średnia masa atomowa
-charakteryzuje rodzaje promieniowania
-wyjaśnia, na czym polegają przemiany α, b
-opisuje historię przyporządkowania pierwiastków chemicznych
-opisuje wiązania koordynacyjne i metaliczne
-identyfikuje pierwiastki chemiczne na podstawie niepełnych informacji o ich położeniu w układzie okresowym pierwiastków chemicznych oraz ich właściwości
-dokonuje obliczeń z wykorzystaniem wiedzy o jednostce masy atomowej i cząsteczkowej
-dokonuje obliczeń na podstawie równania reakcji chemicznej
III. Woda i roztwory wodne
Ocena dopuszczająca
[1]
Ocena dostateczna
[1 + 2]
Ocena dobra
[1 + 2 + 3]
Ocena bardzo dobra
[1 + 2 + 3 + 4]
Uczeń:
– charakteryzuje rodzaje wódwystępujących
w przyrodzie
– podaje, na czym polega obieg wody
w przyrodzie
– wymienia stany skupienia wody
– nazywa przemiany stanówskupienia wody
– opisuje właściwości wody
– zapisuje wzory sumarycznyi strukturalny
cząsteczki wody
– definiuje pojęcie dipol
– identyfikuje cząsteczkę wody jakodipol
– wyjaśnia podział substancji na dobrzei słabo
rozpuszczalne orazpraktycznie
nierozpuszczalnew wodzie
- podaje przykłady substancji, które
rozpuszczają się i nie rozpuszczają się
w wodzie
– wyjaśnia pojęcia rozpuszczalnik isubstancja
rozpuszczana
– definiuje pojęcie rozpuszczalność
– wymienia czynniki, które wpływają
na rozpuszczalność
– określa, co to jest wykres rozpuszczalności
– odczytuje z wykresu rozpuszczalności
rozpuszczalność danej substancjiw podanej
temperaturze
– wymienia czynniki wpływające na szybkość
rozpuszczania się substancji stałej w wodzie
– definiuje pojęcia roztwórwłaściwy, koloid
i zawiesina
– definiuje pojęcia roztwórnasycony i roztwór
nienasycony orazroztwór stężony i roztwór
rozcieńczony
– definiuje pojęcie krystalizacja
– podaje sposoby otrzymywaniaroztworu nienasyconegoz nasyconego i odwrotnie
– definiuje stężenie procentoweroztworu
– podaje wzór opisujący stężenieprocentowe
– prowadzi obliczenia z wykorzystaniem pojęć: stężenie procentowe, masa substancji, masa rozpuszczalnika, masa roztworu (proste)
– tłumaczy, na czym polega proces mieszania, rozpuszczania
– określa, dla jakich substancjiwoda jest
dobrymrozpuszczalnikiem
– charakteryzuje substancjeze względu na ich
rozpuszczalność w wodzie
– planuje doświadczenia wykazujące wpływ
różnych czynników na szybkość
rozpuszczania substancji stałych w wodzie
– porównuje rozpuszczalnośćróżnych
substancji w tej samejtemperaturze
– oblicza ilość substancji, którą można rozpuścić w określonej ilości wody
w podanej temperaturze
– podaje przykłady substancji, które
rozpuszczają się w wodzie, tworząc
roztworywłaściwe
– podaje przykłady substancji, które nie rozpuszczają się w wodzie i tworzą koloidy lub zawiesiny
– wskazuje różnice międzyroztworem
właściwyma zawiesiną
– opisuje różnice między roztworem
rozcieńczonym, stężonym, nasyconym
i nienasyconym
– przeprowadza krystalizację
– przekształca wzór nastężenie procentowe
roztworu tak,aby obliczyć masę substancji
rozpuszczonej lub masę roztworu
– oblicza masę substancjirozpuszczonej lub
masęroztworu, znając stężenieprocentowe
roztworu
– wyjaśnia, jak sporządzić roztwór
o określonym stężeniuprocentowym (np. 100 g
20-procentowego roztworu solikuchennej)
Uczeń:
– wyjaśnia, na czym polegatworzenie
wiązaniakowalencyjnegospolaryzowanego
w cząsteczcewody
– wyjaśnia budowę polarnącząsteczki wody
– określa właściwości wodywynikające z jej
budowy polarnej
– wyjaśnia, dlaczego woda dla jednych substancji jest rozpuszczalnikiem, a dla innych nie
– przedstawia za pomocą modeli proces
rozpuszczania w wodziesubstancji o budowie
polarnej,np. chlorowodoru
– podaje rozmiary cząsteksubstancji
wprowadzonych do wody i znajdujących się
w roztworze właściwym,koloidzie,
zawiesinie
– wykazuje doświadczalnie wpływróżnych
czynników na szybkośćrozpuszczania
substancji stałejw wodzie
– posługuje się sprawnie wykresem
rozpuszczalności
– dokonuje obliczeńz wykorzystaniem
wykresurozpuszczalności
– oblicza masę wody, znając masęroztworu
i jego stężenieprocentowe
– prowadzi obliczenia z wykorzystaniem
pojęcia gęstości
– podaje sposoby na zmniejszenie lub zwiększenie stężenia roztworu
– oblicza stężenie procentoweroztworu
powstałego przezzagęszczenie, rozcieńczenie
roztworu
– oblicza stężenie procentoweroztworu
nasyconego w danejtemperaturze
(z wykorzystaniem wykresurozpuszczalności)
– wymienia czynności prowadzące
do sporządzenia określonej ilościroztworu
o określonym stężeniuprocentowym
– sporządza roztwór o określonym stężeniu
procentowym
- wyjaśnia, co to jest woda destylowana
i czym się różni od wód występujących
w przyrodzie
Uczeń:
– wymienia laboratoryjne sposobyotrzymywania wody
– proponuje doświadczenieudowadniające,
że woda jestzwiązkiem wodoru i tlenu
– opisuje wpływ izotopów wodoru i tlenu na właściwości wody
– określa wpływ ciśnienia atmosferycznego na wartość temperatury wrzenia wody
– porównuje rozpuszczalność w wodzie związków kowalencyjnych i jonowych
– wykazuje doświadczalnie, czyroztwór jest
nasycony, czynienasycony
– rozwiązuje zadania rachunkowena stężenie
procentowez wykorzystaniem gęstości
– oblicza rozpuszczalnośćsubstancji w danej
temperaturze,znając stężenie procentowe jej
roztworu nasyconego w tejtemperaturze
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń:
–określa źródła zanieczyszczeń wód naturalnych
- analizuje źródła zanieczyszczeń wód naturalnych i ich wpływ na środowisko przyrodnicze
– wymienia niektóre zagrożenia wynikającez zanieczyszczeń wód
– omawia wpływ zanieczyszczeńwód na organizmy
– wymienia sposobyprzeciwdziałaniazanieczyszczaniu wód
– omawia sposoby usuwania zanieczyszczeń z wód
– wyjaśnia, na czym polegaasocjacja cząsteczek wody
– rozwiązuje zadania rachunkowena mieszanie roztworów
– rozwiązuje zadania rachunkowe na stężenie procentowe roztworu, w którym rozpuszczono mieszaninę substancji stałych
KlasaII
I. Kwasy
Ocena dopuszczająca
[1]
Ocena dostateczna
[1 + 2]
Ocena dobra
[1 + 2 + 3]
Ocena bardzo dobra
[1 + 2 + 3 + 4]
Uczeń:
– wymienia zasady bhp dotycząceobchodzenia się z kwasami
– definiuje pojęcia: elektrolit i nieelektrolit
– wyjaśnia, co to jest wskaźniki wymienia trzy przykładywskaźników
– opisuje zastosowania wskaźników
– odróżnia kwasy od innych substancji chemicznych za pomocą wskaźników
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich nabycie przez ucznia może być podstawą do wystawienia oceny celującej. Uczeń:
– interpretuje wartość pH w ujęciu jakościowym (odczyn kwasowy, zasadowy, obojętny)
– opisuje zastosowania wskaźników
– planuje doświadczenie, które umożliwi zbadanie wartości pH produktów używanych w życiu codziennym
Uczeń:
– zapisuje wzór sumaryczny wodorotlenku dowolnego metalu
– planuje doświadczenia, w których wyniku można otrzymać różne wodorotlenki, także trudno rozpuszczalne
– zapisuje równania reakcji otrzymywania różnych wodorotlenków
– identyfikuje wodorotlenki na podstawie podanych informacji
– odczytuje równania reakcji chemicznych
– rozwiązuje chemografy o większym stopniu trudności
– wyjaśnia pojęcie skala pH
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich nabycie przez ucznia może być podstawą do wystawienia oceny celującej. Uczeń:
– opisuje i bada właściwości wodorotlenków amfoterycznych.
– tworzy nazwy soli na podstawie wzorów sumarycznych i zapisuje wzory sumaryczne soli na podstawie ich nazw, np. wzory soli kwasów: chlorowodorowego, siarkowodorowego i metali, np. sodu, potasu i wapnia
– wskazuje wzory soli wśród zapisanych wzorów związków chemicznych
– opisuje, w jaki sposób dysocjują sole
– zapisuje równania reakcji dysocjacjijonowej soli (proste przykłady)
– dzieli sole ze względuna ich rozpuszczalnośćw wodzie
– określa rozpuszczalność soli w wodzie na podstawie tabelirozpuszczalnościwodorotlenków i soli
– podaje sposób otrzymywaniasoli trzema podstawowymimetodami (kwas + zasada, metal + kwas, tlenek metalu + kwas)
– zapisuje i odczytuje równaniareakcjiotrzymywania dowolnej soli w postaci cząsteczkowej i jonowej
– projektuje doświadczenia otrzymywania soli
– przewiduje efekty zaprojektowanychdoświadczeń
– formułuje wniosek do zaprojektowanych doświadczeń
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich nabycie przez ucznia może być podstawą do wystawienia oceny celującej. Uczeń:
– wyjaśnia pojęcie hydroliza,
– wyjaśnia pojęcie hydrat, wymienia przykłady hydratów,
– wyjaśnia pojęcia: sól podwójna, sól potrójna, wodorosól i hydroksosól.
KlasaIII
I. Kwasy
Ocena dopuszczająca
[1]
Ocena dostateczna
[1 + 2]
Ocena dobra
[1 + 2 + 3]
Ocena bardzo dobra
[1 + 2 + 3 + 4]
Uczeń:
– wymienia zasady bhp dotycząceobchodzenia się z kwasami
– definiuje pojęcia: elektrolit i nieelektrolit
– wyjaśnia, co to jest wskaźniki wymienia trzy przykładywskaźników
– opisuje zastosowania wskaźników
– odróżnia kwasy od innych substancji chemicznych za pomocą wskaźników
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich nabycie przez ucznia może być podstawą do wystawienia oceny celującej. Uczeń:
– interpretuje wartość pH w ujęciu jakościowym (odczyn kwasowy, zasadowy, obojętny)
– opisuje zastosowania wskaźników
– planuje doświadczenie, które umożliwi zbadanie wartości pH produktów używanych w życiu codziennym
Uczeń:
– zapisuje wzór sumaryczny wodorotlenku dowolnego metalu
– planuje doświadczenia, w których wyniku można otrzymać różne wodorotlenki, także trudno rozpuszczalne
– zapisuje równania reakcji otrzymywania różnych wodorotlenków
– identyfikuje wodorotlenki na podstawie podanych informacji
– odczytuje równania reakcji chemicznych
– rozwiązuje chemografy o większym stopniu trudności
– wyjaśnia pojęcie skala pH
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich nabycie przez ucznia może być podstawą do wystawienia oceny celującej. Uczeń:
– opisuje i bada właściwości wodorotlenków amfoterycznych.
– tworzy nazwy soli na podstawie wzorów sumarycznych i zapisuje wzory sumaryczne soli na podstawie ich nazw, np. wzory soli kwasów: chlorowodorowego, siarkowodorowego i metali, np. sodu, potasu i wapnia
– wskazuje wzory soli wśród zapisanych wzorów związków chemicznych
– opisuje, w jaki sposób dysocjują sole
– zapisuje równania reakcji dysocjacjijonowej soli (proste przykłady)
– dzieli sole ze względuna ich rozpuszczalnośćw wodzie
– określa rozpuszczalność soli w wodzie na podstawie tabelirozpuszczalnościwodorotlenków i soli
– podaje sposób otrzymywaniasoli trzema podstawowymimetodami (kwas + zasada, metal + kwas, tlenek metalu + kwas)
– zapisuje i odczytuje równaniareakcjiotrzymywania dowolnej soli w postaci cząsteczkowej i jonowej
– projektuje doświadczenia otrzymywania soli
– przewiduje efekty zaprojektowanychdoświadczeń
– formułuje wniosek do zaprojektowanych doświadczeń
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich nabycie przez ucznia może być podstawą do wystawienia oceny celującej. Uczeń:
– wyjaśnia pojęcie hydroliza,
– wyjaśnia pojęcie hydrat, wymienia przykłady hydratów,
– wyjaśnia pojęcia: sól podwójna, sól potrójna, wodorosól i hydroksosól.
IV. Węgiel i jego związki z wodorem
Ocena dopuszczająca
[1]
Ocena dostateczna
[1 + 2]
Ocena dobra
[1 + 2 + 3]
Ocena bardzo dobra
[1 + 2 + 3 + 4]
Uczeń:
– podaje kryteria podziału chemii na organiczną i nieorganiczną
– określa, czym zajmuje się chemiaorganiczna
– definiuje pojęcie węglowodory
– wymienia naturalne źródła węglowodorów
– stosuje zasady BHP w pracy z gazem ziemnym oraz produktami przeróbki ropy naftowej
– opisuje budowę i występowanie metanu
– podaje wzory sumarycznyi strukturalny metanu
– opisuje właściwości fizyczne i chemiczne metanu
– opisuje, na czym polegają spalaniecałkowite i niecałkowite
– zapisuje równania reakcji spalania całkowitego i niecałkowitego metanu
– definiuje pojęcie szereg homologiczny
– podaje wzory sumarycznei strukturalne etenu i etynu
– opisuje najważniejszewłaściwości etenu i etynu
– definiuje pojęcia: polimeryzacja,monomer i polimer
– opisuje najważniejszezastosowania etenu i etynu
– definiuje pojęcia węglowodory nasycone i węglowodory nienasycone
– klasyfikuje alkany do węglowodorównasyconych,a alkeny i alkiny donienasyconych
– określa wpływ węglowodorównasyconych i nienasyconych na wodębromową (lub rozcieńczonyroztwór manganianu(VII) potasu)
– podaje wzory ogólne szeregów homologicznych alkanów,alkenów i alkinów
– przyporządkowuje danywęglowodór do odpowiedniegoszeregu homologicznego
– odróżnia wzór sumaryczny od wzorówstrukturalnego i półstrukturalnego
– zapisuje wzory sumaryczne i nazwy alkanu, alkenu ialkinu o podanej liczbieatomów węgla (do pięciuatomów węgla w cząsteczce)
– zapisuje wzory strukturalne i półstrukturalne (proste przykłady) węglowodorów
Uczeń:
– wyjaśnia pojęcie szereg homologiczny
– podaje zasady tworzenia nazw alkenów i alkinów na podstawie nazw alkanów
– zapisuje wzory sumaryczne, strukturalne i półstrukturalne oraz podaje nazwyalkanów, alkenów i alkinów
– buduje model cząsteczki metanu,etenu, etynu
– wyjaśnia różnicę między spalaniem całkowitym a niecałkowitym
– opisuje właściwości fizyczne oraz chemiczne (spalanie) metanu, etanu, etenu i etynu
– zapisuje i odczytuje równaniareakcjispalania metanu, etenu ietynu
– podaje sposoby otrzymywaniaetenu i etynu
– porównuje budowę etenu i etynu
– wyjaśnia, na czym polegająreakcje przyłączaniaipolimeryzacji
– wyjaśnia, jak doświadczalnie odróżnićwęglowodory nasycone odnienasyconych
– określa, od czego zależąwłaściwości węglowodorów
– wykonuje proste obliczeniadotyczące węglowodorów
Uczeń:
– tworzy wzór ogólny szeregu homologicznego alkanów (na podstawie wzorów trzech kolejnych alkanów)
–proponuje, jak doświadczalniewykryć produkty spalaniawęglowodorów
– zapisuje równania reakcjispalania całkowitego i niecałkowitego alkanów, alkenów, alkinów
– zapisuje równania reakcji etenui etynuz bromem, polimeryzacjietenu
– opisuje rolę katalizatora w reakcji chemicznej
– wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a właściwościami (np. stanem skupienia, lotnością, palnością) alkanów
– wyjaśnia, co jest przyczynąwiększej reaktywności chemicznejwęglowodorów nienasyconychwporównaniu z węglowodoraminasyconymi
– opisuje właściwości i zastosowania polietylenu
– projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie węglowodorów nasyconych od nienasyconych
– opisuje przeprowadzanedoświadczenia chemiczne
Uczeń:
– dokonuje analizy właściwościwęglowodorów
– wyjaśnia wpływ wiązaniawielokrotnego w cząsteczcewęglowodoru na jegoreaktywność chemiczną
– zapisuje równania reakcjiprzyłączania (np. bromowodoru,wodoru, chloru) do węglowodorów zawierających wiązaniewielokrotne
– określa produkty polimeryzacjietynu
– projektujedoświadczenia chemiczne
– stosuje zdobytą wiedzęw złożonych zadaniach
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich nabycie przez ucznia może być podstawą do wystawienia oceny celującej. Uczeń:
– potrafi wykryć obecnośćwęgla i wodoru w związkachorganicznych
– wyjaśnia pojęcie piroliza metanu
– wyjaśnia pojęcie destylacja frakcjonowana ropy naftowej
– określa właściwościi zastosowania produktów destylacji frakcjonowanej ropy naftowej
– omawia jakie skutki dla środowiska przyrodniczego, ma wydobywanie i wykorzystywanie ropy naftowej
– wyjaśnia pojęcia: izomeria, izomery
– wyjaśnia pojęcie kraking
– zapisuje równanie reakcji podstawienia (substytucji)
– charakteryzuje tworzywa sztuczne
– podaje właściwości i zastosowania wybranych tworzyw sztucznych
–wymienia przykładowe oznaczenia opakowań wykonanych z polietylenu
V. Pochodne węglowodorów
Ocena dopuszczająca
[1]
Ocena dostateczna
[1 + 2]
Ocena dobra
[1 + 2 + 3]
Ocena bardzo dobra
[1 + 2 + 3 + 4]
Uczeń:
– dowodzi, że alkohole, kwasykarboksylowe, estry, aminy,aminokwasy są pochodnymiwęglowodorów
– opisuje budowę pochodnychwęglowodorów (grupawęglowodorowa + grupafunkcyjna)
– wymienia pierwiastki chemiczne wchodzącew skład pochodnychwęglowodorów
– klasyfikuje daną substancjęorganiczną do odpowiedniejgrupy związków chemicznych
– określa, co to jest grupa funkcyjna
– zaznacza grupyfunkcyjne w alkoholach, kwasachkarboksylowych, estrach,aminach i aminokwasach i podaje ich nazwy
– zapisuje wzory ogólne alkoholi,kwasów karboksylowych i estrów
– zapisuje wzory sumaryczne i strukturalne prostych alkoholimonohydroksylowych i kwasówkarboksylowych (do 2 atomów węgla w cząsteczce) oraz tworzy ichnazwy
– zaznacza we wzorze kwasukarboksylowego resztę kwasową
– określa, co to są nazwyzwyczajowe i systematyczne
– wymienia reguły tworzenia nazwsystematycznych związkóworganicznych
– podaje nazwy zwyczajoweomawianych kwasówkarboksylowych (mrówkowy, octowy)
– opisuje najważniejszewłaściwości metanolu, etanolu,glicerolu oraz kwasów etanowego i metanowego
– zapisuje równanie reakcji spalania metanolu
– opisuje podstawowe zastosowaniaetanolu i kwasu etanowego
– dokonuje podziału alkoholi na monohydroksylowe, polihydroksylowe oraz kwasówkarboksylowych na nasycone inienasycone
– określa, co to są alkohole polihydroksylowe
– wymienia dwa najważniejszekwasy tłuszczowe
– opisuje właściwości długołańcuchowych kwasów karboksylowych (kwasówtłuszczowych: stearynowegoi oleinowego)
– definiuje pojęcie mydła
– wymienia związki chemiczne, będące substratami reakcjiestryfikacji
– definiuje pojęcie estry
– wymienia przykłady występowaniaestrów w przyrodzie
– opisuje zagrożenia związane zalkoholami (metanol, etanol)
– zna toksyczne właściwości poznanych substancji
– określa, co to są aminy i aminokwasy
– podaje przykłady występowania amin i aminokwasów
Uczeń:
– zapisuje nazwy i wzory omawianych grup funkcyjnych
– zapisuje wzory i wymienianazwy alkoholi
– zapisuje wzory sumaryczny i strukturalny glicerolu
– uzasadnia stwierdzenie, że alkohole i kwasy karboksylowe tworząszeregi homologiczne
– podaje odczyn roztworu alkoholu
– opisuje fermentację alkoholową
– zapisuje równania reakcjispalania etanolu
– podaje przykłady kwasów organicznych występujących w przyrodzie i wymienia ich zastosowania
– tworzy nazwy prostych kwasów karboksylowych (do 5 atomów węgla w cząsteczce) oraz zapisuje ich wzory sumaryczne i strukturalne
– podaje właściwości kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego)
– omawia dysocjację jonową kwasówkarboksylowych
– zapisuje równania reakcjispalania, reakcji dysocjacji jonowej, reakcji z: metalami, tlenkami metali i zasadami kwasów metanowego i etanowego
– podaje nazwy soli pochodzącychod kwasów metanowego i etanowego
– podaje nazwy wyższych kwasów karboksylowych
– zapisuje wzory sumaryczne kwasów palmitynowego, stearynowego i oleinowego
– opisuje, jak doświadczalnieudowodnić, że dany kwaskarboksylowy jest kwasemnienasyconym
– podaje przykłady estrów
– tworzy nazwy estrów pochodzących odpodanych nazw kwasów i alkoholi (proste przykłady)
– wyjaśnia, na czym polega reakcja estryfikacji
– określa sposób otrzymywania wskazanego estru,np. octanu etylu
– wymienia właściwości fizyczne octanuetylu
– opisuje budowę i właściwości aminna przykładzie metyloaminy
– zapisuje wzór najprostszej aminy
– opisuje negatywne skutki działania etanolu na organizm ludzki
– zapisuje wzory dowolnychalkoholi i kwasów karboksylowych
– zapisuje równania reakcji chemicznych dla alkoholi, kwasów karboksylowych o wyższym stopniu trudności (np. więcej niż 5 atomów węgla w cząsteczce) (dla alkoholi i kwasów karboksylowych)
– wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a stanem skupienia i reaktywnością chemiczną alkoholi oraz kwasów karboksylowych
– zapisuje równania reakcji otrzymywania estru o podanej nazwie lub podanym wzorze
– projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające otrzymanie estru o podanej nazwie
– opisuje właściwości estrów w kontekście ich zastosowań
– przewiduje produkty reakcji chemicznej
– identyfikuje poznane substancje
– dokładnie omawia reakcję estryfikacji
– omawia różnicę między reakcjąestryfikacji a reakcją zobojętniania
– zapisuje równania reakcji chemicznych w postaci cząsteczkowej, jonowejoraz skróconej jonowej
– analizuje konsekwencje istnieniadwóch grup funkcyjnychw cząsteczce aminokwasu
– potrafi wykorzystać swoją wiedzędo rozwiązywania złożonychzadań
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich nabycie przez ucznia może być podstawą do wystawienia oceny celującej. Uczeń:
– wyjaśnia pojęcie tiole
– opisuje właściwości i zastosowania wybranych alkoholi
– określa właściwości i zastosowania wybranych kwasów karboksylowych
– zapisuje równania reakcji chemicznych zachodzących w twardej wodziepo dodaniu mydła sodowego
– wyjaśnia pojęcie hydroksykwasy
– wymienia zastosowania aminokwasów
– zapisuje równania reakcji hydrolizy estru o podanej nazwie lub wzorze
–wyjaśnia, co to jest hydroliza estru
VI. Substancje o znaczeniu biologicznym
Ocena dopuszczająca
[1]
Ocena dostateczna
[1 + 2]
Ocena dobra
[1 + 2 + 3]
Ocena bardzo dobra
[1 + 2 + 3 + 4]
Uczeń:
– wymienia główne pierwiastki chemiczne wchodzące w skład organizmuczłowieka
– wymienia podstawowe składnikiżywności oraz miejsce ich występowania
– wymienia miejsca występowanie celulozy i skrobi w przyrodzie
– określa, co to są makroelementyi mikroelementy
– wymienia pierwiastki chemiczne, które wchodzą w skład tłuszczów, sacharydów ibiałek
– klasyfikuje tłuszcze ze względu na pochodzenie, stan skupienia i charakter chemiczny
–wymienia rodzaje białek
– klasyfikuje sacharydy
– definiuje białka, jako związki chemiczne powstające z aminokwasów
– wymienia przykłady tłuszczów, sacharydów i białek
– określa, co to są węglowodany
– podaje wzory sumaryczne:glukozy, sacharozy, skrobi icelulozy
– podaje najważniejsze właściwości omawianych związków chemicznych
– definiuje pojęcia denaturacja, koagulacja
– wymienia czynniki powodujące denaturację białek
– podaje reakcję charakterystycznąbiałek i skrobi
– opisuje znaczenie: wody,tłuszczów, białek, sacharydów,witamin i mikroelementów dlaorganizmu człowieka
– opisuje, co to są związkiwielkocząsteczkowe i wymieniaich przykłady
– wymienia funkcje podstawowych składników pokarmu
Uczeń:
– wyjaśnia rolę składników żywności w prawidłowym funkcjonowaniu organizmu
– definiuje pojęcie: tłuszcze
– opisuje właściwości fizyczne tłuszczów
– opisuje właściwości białek
– opisuje właściwości fizyczne glukozy, sacharozy, skrobi i celulozy
– wymienia czynniki powodujące koagulację białek
– opisuje różnice w przebiegu denaturacji i koagulacji białek
– określa wpływ olejuroślinnego na wodę bromową
– omawia budowę glukozy
– zapisuje za pomocą wzorów sumarycznych równanie reakcjisacharozy z wodą
– określa przebieg reakcji hydrolizyskrobi
– wykrywa obecność skrobi i białka w różnych produktach spożywczych
Uczeń:
– podaje wzór ogólny tłuszczów
– omawia różnicew budowie tłuszczów stałychi ciekłych
Wybrane wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich nabycie przez ucznia może być podstawą do wystawienia oceny celującej. Uczeń:
– zapisuje równania reakcji otrzymywania i zmydlania, np. tristearynianu glicerolu
– potrafi zbadać skład pierwiastkowy białek i cukru
– wyjaśnia pojęcie galaktoza
– udowadnia doświadczalnie, że glukoza mawłaściwości redukujące
– przeprowadza próbę Trommera i próbę Tollensa
– definiuje pojęcia: hipoglikemia, hiperglikemia
– projektuje doświadczenie umożliwiające odróżnienie tłuszczu od substancji tłustej (próba akroleinowa)
– opisuje na czym polega próba akroleinowa
– wyjaśnia pojęcie uzależnienia
– wymienia rodzaje uzależnień
– opisuje szkodliwy wpływ niektórych substancji uzależniających na organizm człowieka
– opisuje substancje powodujące uzależnienia oraz skutki uzależnień