Szkoła Podstawowa nr 2 w Szczawnicy – Szkoła Podstawowa im. ks. prof. Józefa Tischnera w Szczawnicy

Historia szkoły

Wśród pięknego krajobrazu gór, w malowniczej dolinie Grajcarka, młodzi górale i góralki ze Szczawnicy i okolic kształcą się w miejscowej Szkole Podstawowej nr 2, gdzie rzetelnie zdobywają wiedzę, aby w przyszłości osiągać wiele sukcesów. Szkoła jest ich „oknem na świat”, ponieważ pozwala rozwijać im swoje umiejętności i wykazywać się w rozmaitych konkursach i olimpiadach.

Budynek został oddany do użytku w 1971 r., jako jeden z tysiąca wybudowanych z okazji tysiąclecia chrześcijaństwa w Polsce.

Oto jak szkołę opisują kroniki szkolne: „Młodzież szkolna podziękowała władzom za piękną szkołę, która mieści 6 pracowni przedmiotowych piękną salę gimnastyczną, słoneczne sale lekcyjne, obszerne korytarze, świetlicę, stołówkę i gabinet lekarski”.

Dwadzieścia osiem lat istniała tu Szkoła Podstawowa nr 2 im Jana Wiktora, którą w 1999 r. przekształcono w Publiczne Gimnazjum w Szczawnicy, a następnie w 2016r. znowu w Szkołę Podstawową. Od początku istnienia szkoła prowadzi szeroką akcję opiekuńczą, dzięki temu uczniowie mają gdzie przebywać przed i po lekcjach korzystając z pomocy i opieki wychowawców. Przy szkolnej bibliotece utworzono czytelnię, która stanowi miejsce samodzielnej pracy uczniów oraz multimedialne centrum informacji. Od lat uczniowie tej szkoły uzyskują znaczące miejsca w olimpiadach przedmiotowych.

Sport jest ważną dziedziną wszechstronnej działalności szkoły. Osiągnięcia sportowe satysfakcjonują zarówno uczniów, którzy traktują sport jako swoją pasję, jak i opiekujących się nimi nauczycieli. Przygotowując uczniów do czynnego uczestnictwa w kulturze szkoła stwarza warunki do rozwoju uzdolnień artystycznych młodzieży. Szkoła organizuje rożne wycieczki i „wymiany” dla uczniów, które są nagrodą za ich osiągnięcia.

31 maja 2006 r. nasza szkoła została przyjęta do wielkiej rodziny szkół noszących imię ks. prof. J. Tischnera.

31 sierpnia 2019 r. wygasło ostatecznie gimnazjum i staliśmy się w pełni Szkołą Podstawową nr 2, ale nadal z patronem ks. prof. Józefem Tischnerem kontynuując jego dzieło, gdyż patron zobowiązuje.

O naszym Patronie

Przyszedł na świat 12 marca 1931 r. w Starym Sączu. Od dzieciństwa związany był z Łopuszną. Jego rodzice, Józef Tischner (1902-1980) i Weronika z Chowańców (1904-1993) w okresie międzywojennym i po okupacji hitlerowskiej, przez kilka dziesiątków lat byli nauczycielami w Łopusznej. Aczkolwiek lata emerytury spędzili oni w Starym Sączu i tam zostali pochowani, łopusznianie zachowują ich we wdzięcznej pamięci.

Studiował w najtrudniejszym dla Kościoła okresie, w powojennej historii. Jako doktor habilitowany był duszpasterzem krakowskiej inteligencji. Współpracował z wieloma środowiskami: lekarzami - szczególnie psychiatrami, uczonymi, artystami. Był cenionym rekolekcjonistą i wykładowcą. Z ruchem "Solidarności" związał się od początku jego powstania. Jako Kapelan Związku Podhalan zainicjował tradycję sierpniowych mszy świętych w intencji Ojczyzny w kaplicy pod Turbaczem, na które przybywali pielgrzymi z całej Polski.

Równocześnie współtworzył Wydział Filozoficzny PAT (1981), pełnił funkcję jego dziekana, a od 1985 był profesorem nadzwyczajnym tej uczelni. Wybrany na rektora PAT, odmówił przyjęcia tej funkcji, pragnąc nadal zajmować się praca naukową i duszpasterską. Był Doktorem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Laureat wielu nagród, m.in. im. K. Pruszyńskiego, Kawaler Orderu Orła Białego.

Autor wielu książek, w tym dzieł filozoficznych o tematyce religijnej i społecznej. Szczególne miejsce w jego twórczości zajmują utwory pisane stylizowaną gwarą podhalańską, z których najbardziej znana jest "Historia filozofii po góralsku". Mimo że choroba pozbawiła go możliwości mówienia, prawie do ostatniej chwili swego życia cały czas pisał.

Zmarł 28. VI. 2000r. w Krakowie. Był to człowiek o wielkiej osobowości, niezwykłej mądrości, a zarazem skromności i prostocie. Ta jego prosta mądrość najłatwiej i najszybciej trafiała do ludzi, dlatego był tak bardzo ceniony i miał tylu słuchaczy. Jego przyjaciel Adam Michnik mówił o nim, że: "Józef Tischner był empirycznym dowodem na istnienie Boga".

„Głęboko odczuwam stratę tego Kapłana, który był człowiekiem Kościoła, zawsze zatroskany o to, by w obronie prawdy nie stracić z oczu człowieka, (...) tworzył podwaliny do realizacji idei dialogu ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, również z tymi, którzy nie zaznali łaski wiary. Filozof i teolog, który był otwarty na człowieka, a równocześnie nigdy nie zapominał o Bogu. Stworzył duchowe podstawy etyki solidarności, która dziś nadaje kierunek trudnym zmaganiom narodu polskiego o taki kształt demokracji, w której byłaby respektowana godność każdej osoby ludzkiej.(...)” [Jan Paweł II]

Cała społeczność naszej szkoły również niezwykle ceni mądrość i dorobek księdza Tischnera, dlatego wszyscy postaramy się aby szkoła nosiła swe imię godnie i z honorem. Będziemy wsłuchiwać się w słowa naszego patrona i postaramy się aby były dla nas drogowskazem nie tylko w szkole ale i poza nią.